Hooooooold your horses. In de hal, de keuken én de woonkamer van ons nieuwe huis in de Houthavens komt zwart-wit terrazzo te liggen. Met in de hal een ingelegd mozaïek anker. Het is inderdaad fantastisch.

Nou zit ik alleen toch even te denken. Is een anker niet een beetje cliché? Moet ik op de vloer in de hal soms een uil laten leggen, zoals op onderstaand plaatje? Of een nautische ster? Of een palm? Ik heb een tattoo van een palm op mijn enkel, dus het zou wel heel leuk zijn als dit terug komt in de vloe- Oké ik stop al. Het wordt gewoon een anker, want dat past bij de Houthaven. OF het wordt een nautische ster.

Of een uil. Hier sta ik trouwens – ergens in oktober 2017, vandaar de blote voeten – op een terrazzo uil. Leuk is-‘ie hè? Hij ligt in het portiek van de Anna & Nina winkel op de Kloveniersburgwal 44 in Amsterdam.

Goed. Even kappen nou met dat gezeik over die uil. Terrazzo is dus aan de hand in interieurland (en in mijn nieuwe huis inderdaad). En je mag me echt op mijn woord geloven, aangezien ik best goed ben in het voorspellen van állerhande trends. En dat is eigenlijk een understatement, maar je moet een beetje bescheiden blijven in het leven, dat vinden de mensen aantrekkelijk.
Je ziet het spul de laatste jaren in ieder geval steeds vaker op meubelbeurzen, in het materiaalgebruik van pas afgestudeerde ontwerpers, in nieuwe hippige hotels en nu dus ook in mijn huis yaaassss. Op de eerste en tweede verdieping komt een donkerbruine houten mozaïekvloer voor de ultieme, creatieve boutique hotel sfeer, op de begane grond wilden we nóg iets spannenders. Alles voor de goede naam! Bovendien moest het duurzaam zijn, en makkelijk met verschillende stijlen te combineren. Nou, je begrijpt dat een weldenkend mens – moi, moi et moi – dan al heel snel uitkomt op terrazzo.

Sjonge jonge wat zal het gaaf worden. Ik denk echt dat het perfect zal zijn EN dat het er meteen voor zorgt dat onze woning minder ‘nieuwbouwachtig’ wordt. Niks ten nadele van nieuwbouw overigens, mijn god zeg, ik wil niemand beledigen, en al zeker geen nieuwbouwhuis dat er gewoon uit wil blijven zien als een nieuwbouwhuis.

En toch is er de laatste tijd een klein, piepklein vraagstukje aan het etteren in mijn achterhoofd. Wil ik zéker weten een zwart-witte classic terrazzo met een mozaïeken afbeelding of…. wil ik liever echt grotesk uitpakken met blitse brokken zoals hieronder? Ik zag deze tafel bij Toki Amsterdam (geweldig leuke werkplek en koffietent achter de Haarlemmerdijk) en het blijkt dus dat je hier hele woonkamers mee kunt bezaaien. Nou, sinds ik dát hoorde loop ik dus rond met de horrorste vraag der vragen: wat wil ik eigenlijk? Wat. Wil. Ik?? WHAT-DO-YOU-WANT??? What do you want? Maar dat zeg ik: it’s not that simple. No matter what I do, somebody gets hurt. I have to go – en dan rijd ik huilend weg in een Hudson Commodore, terwijl Ryan Gosling beduusd achter blijft in zijn zelfgebouwde landhuis in Seabrook met uitzicht op een meer met allemaal zwanen. Hoe dan ook, gek word ik er van. KAPOT GEK!

Overigens luistert het spul bij Toki (tevens te zien op de eerste afbeeldingen hierboven op het Pinterest-bord) naar de illustere naam Marmoreal. Het is geen klassiek terrazzo, maar een speciaal soort mega hip bewerkt marmer van de coole firma Dzek en je koopt het (anders dan bij klassiek terrazzo) in losse platen. Dat zeg ik: knal dit (of een soortgelijke vloer) je huis in en het enige wat je verder nog nodig hebt is een vette Togo-bank van Ligne Roset en wat planten. Dingen die ik toevallig gewoon al heb, moehahahahaaa. Dat zeg ik: makkelijker kan niet. Maar – toegegeven – het ís stiekem misschien wel wat ehm, heftig zo’n vloer #understatement. Stel je toch voor dat je dag in dag uit over zo’n vloer moet wandelen. Je moet er maar tegen kunnen. Tegen zo’n kermis onder je voet. Helemaaaaal als je bijvoorbeeld net als ik drie keer per week een klappende kater hebt omdat je kinderen je nooit meer laten uitslapen of uitbrakken maar laten we het daar een andere keer over hebben. Ja, daar heb ik een punt hè. Daar heb ik een scherp punt. Het is gewoon de spijker op z’n kop. Dat zeg ik: beslissen wat je wil in het leven in je huis is soms echt een hel.