Ik sta dus iedere maand rood. Ik ga echt nét zo lang door met kopen kopen kopen tot er opeens een pinautomaat pieeeeepppppp ontoereikend saldo FAK zegt.

Iedere maand sta ik minstens een week rood. Soms wel twee weken. En soms wel drie. Al sinds mensenheugenis (oké mijn eigen heugenis) ga ik door met shoppen, uit eten gaan, borrelen en nog meer shoppen tot ik echt niet meer verder kan. Herstel, tot mijn bánkrekening zegt dat ik echt niet meer verder kan. En dat is, voor de duidelijkheid, niet als ik de grens van 0 euro bereikt heb, maar bij een saldo van – 250 euro.

Guttegut, ik hoor de haters al roepen: 250 euro in de min? Dat is een walgelijke aanfluiting. Dat is roodstaan is voor mietjes! Maar geloof me als ik zeg dat ik slechtere tijden heb gekend. Dit is sinds kort het maximum bedrag dat ik rood mag staan, voor uw en onze veiligheid. Ter illustratie: als je me -1000 euro laat rood staan, ga ik -1000 euro rood staan. Als je me -2000 euro laat rood staan, ga ik -2000 euro rood staan. Als je me -3000 euro enfin, je begrijpt mijn punt. Als ik rood kan staan, sta ik rood. Net zo lang tot ik echt niet verder kan. En daarna ga ik gewoon bietsen bij mijn vriend.

ERG FEMINISTISCH INDERDAAD.

Maar nu heb ik dus bedacht dat het toch wel opmerkelijk is dat ik altijd maar de min in schiet, en dat het zo niet verder kan. Want ik ben een sterke meid van 36 jaar HERSTEL 37 jaar die er best zelf voor kan zorgen om uit de financiële shit te blijven. Daar heeft deze sterke meid niemand anders voor nodig! Maar je weet wat de gemiddelde coach zal zeggen he? Vóórdat je wat kan veranderen, moet je eerst dingen inzichtelijk maken. En daarom ga ik nu beginnen met het opsommen van redenen waarom ik kennelijk zo graag en vaak rood sta. Waarom ik tóch gewoon geld opneem terwijl het eigenlijk niet kan. Misschien dat ik daarna inzie waar en hoe het beter kan.

Redenen waarom ik geld opneem terwijl ik in de min ga of sta.

1. Logisch! Ik moet gewoon even iets hebben.
2. Ik moet bijvoorbeeld een cadeautje hebben voor een vriendin die jarig is. En het is vanavond al, en ik heb nog geen cadeau, dus dan kan ik moeilijk gaan lopen wachten met het kopen van een cadeau.
3. Ik ben zielig en daarom moet ik iets hebben. Dat kan van alles zijn. Bijvoorbeeld een luiaard jas (fake, uiteraard) van Jutka en Riska. Heel zacht. Heel fijn als je zielig bent.
4. Omdat er instanties tegen mij zijn. Het ene moment heb ik bijvoorbeeld nog tweehonderd euro op de rekening, maar het volgende moment halen ze het bij mijn telefoonprovider in hun hoofd om de rekening af te schrijven. En dat terwijl ik vanavond uit eten zou gaan.
5. Mij krijgen ze niet klein. Ik ga gewoon uit eten. Of moet ik dan soms nu nog gaan bellen dat ik niet kan omdat ze de (inderdaad nogal hoge) telefoonrekening hebben afgeschreven? Naaaa.
6. Ik heb honger, en ik ben in een cool café aan het werk achter mijn laptop (geen kantoor) en noem me raar maar ik ga natuurlijk niét met een broodtrommeltje zitten in zo’n café. En ze hebben er zulke lekkeren dingen op de kaart! Dus… voor ik het weet bestel ik een kimchi tosti. Herstel, een salade, want ik mag even geen koolhydraten. En salades zijn duur tegenwoordig.
7. Vaak denk ik dat ik vást binnkort wel die ene factuur krijg uitbetaald. Maar dan duurt het toch nog een week. Of twee weken. Heel gek eigenlijk, want op ontzettend veel vlakken ben ik helemaal niet goed in positief denken.
8. Nieuwe schoenen. Soms moet je gewoon nieuwe schoenen waarvan je de prijs niet durft te vragen en dan blijken ze 425 euro te kosten als je bij de kassa staat.
9. Nieuwe jas. Soms moet je gewoon een nieuwe jas en ben je zo blind verliefd op de tijgerprint dat je gewoon gaat pinnen want je moet die jas anders trek je het niet meer.
10. Ik heb een hartstikke druk bestaan, dus dan heb ik geen zin in om de hele dag op een houtje te bijten.
11. Ik heb geen zin om na te denken. Ik moet al zo veel en hard nadenken de hele dag. Dus dan heb ik geen zin om ook nog over geld na te denken!

Tja. Als ik het allemaal zo terug lees zijn het vet logische dingen. Dus ik weet hééél even niet hoe ik moet bezuinigen. Ik bedoel, salades, tijgerprintjassen, schoenen, etentjes, cadeaus – het lijken mij primaire levensbehoeften. Mmmmm. Misschien moet ik even een leuk notitieboekje gaan kopen, en in een inspirerende omgeving aantekeningen gaan maken over deze toestand? Ik kan bijvoorbeeld in een fijne nieuwe tent gaan zitten, waar ik dan heel interessant in mijn hippe notitieboek kan gaan zitten schrijven. En dan bestel ik een lekkere salade. Dan komt het inzicht vanzelf.

PS. Uiteraaaard begrijp ik heus dat we het hier over luxeproblemen hebben. Ik wil mezelf geenszins vergelijken met mensen die het arm hebben dus ga vooral heel snel je handen wassen als je een trolreactie aan het tikken was sop sop sop sop.