Ik lees duizend interieurtijdschriften per dag en ik kan het niet meer aan. Kijk dan naar de foto, ik raak gewoon bedolven onder de bladen! Wanneer leer ik nou eens maat houden, zoals met wijn drinken? Ohnee daarmee lukt het ook niet. Anyways, lees snel mijn stukje.
Foto: Krista van der Niet
Goed, ik lees dus duizend interieurtijdschriften (en interieurboeken) per dag en ik kan het niet meer aan. So far so duidelijk. Dan zal ik nu wat meer uitleg geven. In 2015 hebben wij – op papier – een huis in de Amsterdamse nieuwbouwwijk Houthaven gekocht. Een familiehuis van 200 m2 met een bescheiden tuintje (36 m2), een steiger aan het water, twee badkamers en vier superslaapkamers. De stulp wordt 23 februari EINDELIJK FOKKING EINDELIJK opgeleverd, maar dan is het nog deels casco, en moet het sowieso nog helemaal ‘aangekleed’ en ingericht worden. Kortom, er is nogal wat werk aan de winkel. En naast het feit dat ik daarom every.single.day op Pinterest inspirerende plaatjes zit te pinnen en te pinnen en te pinnen tot ik er GEK van word ben ik dus óók heel veel tijdschriften aan het lezen. Waarbij ‘heel veel’ een bescheiden woordkeuze is.
Zo zie je maar weer dat ik ook heel bescheiden kan zijn.
Waarom ik al deze blaadjes koop en lees moge duidelijk zijn: geen groter genot dan een kakelvers tijdschrift boordevol nieuwe inspiratie. Heel veel inspiratie. Heel erg veel inspiratie. Echt heel veel. Het is iedere keer de belofte, de hoop, de héérlijke zin in Het Langverwachte, Allesbepalende Eureka Moment. Je weet wel, het moment dat je weet: dit is wat ik het allerliefste wil met mijn interieur yaassss! Echter. Inmiddels zit ik met zoveel inspiratie en eurekamomenten dat ik door de bomen het bos niet meer zie. De ene dag wil ik most def een moody boetiekstijl met marmer, terrazzo, fluweel en messing zoals bij hotel Le Pigalle in Parijs. De dag daarna wil ik liever een Bauhaus-achtige situatie met 70’s travertin, strakke lijnen en veel hout, een beetje in de geest van Villa Kaplansky bij Antwerpen. Maar de dag dáárna lees ik de nieuwe ELLE DECORATION UK, en weet ik zeker dat ik de chalkpaint Burgundy van Annie Sloan op de muur in de woonkamer wil. Maar dat past misschien weer helemaal niet bij Bauhaus. En de dag dáárna lees ik MILK Magazine en wil ik mijn huis helemaal inrichten naar de stijl van het hotel Los Enamorados op Ibiza. Gek word ik ervan, want aan het eind van het verhaal kom ik dus helemaal nergens.
Ook niet op Ibiza. Maar dat heeft weer te maken met het feit dat ik nog steeds niet met mijn kinderen in het vliegtuig durf. Qua dat ze niet rustig te houden zijn met kleurplaten en filmpjes en vooral graag gillen. En dat terwijl ik wél een goede opvoeder ben.
De tijd is gekomen om alle duizend tijdschriften op te (laten) tillen en uit mijn zicht op te bergen, en vooral even geen nieuwe bladen meer kopen. Heel even maar. De tijd is gekomen om eens te ervaren wat er uiteindelijk van al die beelden in mijn hoofd is blijven hangen, én te gaan vertrouwen op mijn innerlijke kompas (braak). Time is running out: nog even en we zijn veel te laat met aannemers regelen, vloeren bestellen etcetera. Vanaf nu even geen nieuwe input meer, vanaf nu gaan we keuzes maken. Het plan is: één uitgangspunt kiezen en daar vervolgens ook voor gaan. Choose a theme and stick to it, las ik laatst in de waanzinnige editie ‘Canal House’ van ELLE Decoration. En dat lijkt me een goeie. Anders word ik nog doller dan ik al ben en geloof me, dat wil nobody.
Ik laat jullie binnenkort weten hoe het met me gaat.
Fotografie: Krista van der Niet